,,  Jest ona porywającym sopranem kolorturowym,największym od czasów Lily  Pons ,Grace Moore i Jeanette Mac Donald. W moim odczuciu jest lepszą  śpiewaczką niż Maria Callas. Jej głos ,pozbawiony napięcia i wysiłku, pełen jest melodyjności. A kiedy śpiewa - jest nieziemsko piękna" -  pisał o Bognie Sokorskiej angielski krytyk muzyczny Ker Robertson.


Bogna  Sokorska urodziła się 6 kwietnia 1927 roku w Warszawie - córka Janiny  Kaczmarskiej z domu Strejlau i Bolesława Kaczmarskiego. 
Miała  kształcić się na krawcową, ale od najmłodszych lat kochała śpiew i  teatr. Prezentując często swoje umiejętności na rodzinnych spotkaniach, wprawiając w zachwyt słuchaczy.
Pierwszym pedagogiem wokalnym  była śpiewaczka Maria Dobrowolska-Gruszczyńska, a po powrocie do kraju  słynnej Ady Sari  - w 1948 r. Bogna Sokorska uczyła się u niej śpiewu i  doskonaliła mistrzowską technikę koloraturową.
W 1948 r. rozpoczęła pierwszą pracę zawodową w chórze Polskiego Radia pod dyrekcją Jerzego Kołaczkowskiego. 
Po czterech latach pracy w chórze występowała przez pół roku w Teatrze Satyryków Jurandota jako Monika Poleska.
W  sezonie 1953-1954 współpracowała z Teatrem Wojska Polskiego a po  dyplomie w kwietniu 1955 r. została zaangażowana do Opery Objazdowej kierowanej przez Bolesława Jankowskiego.
10 października 1955 r. zadebiutowała w Przemyślu w premierowym przedstawieniu opery Rigoletto G.Verdiego w partii Gildy.
Rok później, bez próby orkiestrowej wystąpiła jako Konstancja w przedstawieniu operowym W.A.Mozarta - Uprowadzenie z Seraju.
W  1958 r. zaśpiewała pierwszy raz w Warszawie na scenie operowej przy  ul.Puławskiej z Operą Objazdową w premierowym przedstawieniu Cyrulika Sewilskiego -G.Rossiniego w partii Rozyny w reżyserii Jana Kulmy.


To był punkt zwrotny w karierze Bogny Sokorskiej...


Słynny krytyk muzyczny Jerzy Waldorff napisał - ,,Mądrzy impresariowie filmowi  powinni biec do niej na wyścigi z kontraktami, aby uczynić z niej gwiazdę muzycznych komedii filmowych - to nowy SŁOWIK WARSZAWY "
Za namową Barbary Bitnerówny Bogna Sokorska przerwała pracę w Operze Objazdowej i przyłączyła się do grupy koncertowej "Bitnerówna" - Gruca i pod koniec roku wyjechała z nimi na tournee po Czechosłowacji i Anglii.
Na Wyspach brytyjskich osiągnęła wielki sukces, wzbudzając zachwyt publiczności i krytyków muzycznych.
Otrzymała  propozycje wieloletnich kontraktów, zgodziła się zostać w Anglii na pół  roku dając wiele koncertów estradowych, występy w telewizji i radio  BBC, dokonała nagrania płyty angielskiej dla wytwórni Top Rank  International, 
a także próbne nagrania i zdjęcia do filmu dla Metro-  Goldwyn- Meyer,
Podczas pobytu w Anglii nie mając kontaktu z  Adą Sarii ,poprosiła o opiekę wokalną  prof.Dorothy Robson z królewskiej  Akademii Muzycznej.
Bogna Sokorska odrzuciła wieloletni  kontrakt śpiewającej aktorki i wróciła do Polski stęskniona za rodziną i  polską publicznością w czerwcu 1959 r.
Nastąpiło wielkie  rozczarowanie - pełna nadziei na współracę z teatrami  operowymi  ,spotkała się z brakiem zainteresowania rodzimych instytucji  artystycznych.Jedynie koncerty estradowe z słynnym tenorem Toto Scipa  zaznaczyły jej obecność w Polsce.
Opera Bałtycka zaprosiła Bognę Sokorską tylko raz do zaśpiewania partii Rozyny w Cyruliku Sewilskim G.Rossiniego .
Pod koniec 1959 r. artystka przyjęła propozycję Stanleya Barryego na występy do Francji. i w listopadzie wyjechała do Paryża.
Po  koncertach w paryskim Theatre des Champs - Elysees - znakomicie  ocenianych przez publiczność i krytyków - olśniła swoim głosem na  festiwalu Vichy w partii Lakme - L.Delibes,a.w Grand Theatre du Casino -  mówiono o niej - cudowna  Lakme.
W sierpniu w 1960 r. na  Międzynarodowym Festiwalu Muzyki i Tańca w Ostendzie m.in. u boku Mario  Del Monaco ,recenzent pisma La libre Belgique-napisał o Bognie  Sokorskiej,że była odkryciem Festiwalu.
W 1961 r.artystka  wróciła do Polski angażując się do Opery Warszawskiej.Zaśpiewała partię  Noriny w przedstawieniu operowym Don Pasquale -G.Donizettiego ,a w rok  później w partii Olimpii w operze Opowieści Hoffmanna -J.Offennbacha.- 7  czerwca 1962 r.
Bogna Sokorska oficjalnie była solistką Opery  Warszawskiej,a od 1965-1971 r. Teatru Wielkiego.Po sezonie 1964-1965  nie otrzymała żadnej propozycji występów w Operze stołecznej.a po  otwarciu Teatru Wielkiego nie wystąpiła jako solistka tej opery.
Drugą  połowę lat sześćdziesiątych aż do czerwca 1973 r artystka spędziła na  kontraktach w teatrach operowych obu państw  niemieckich ,jeżdżąc z  występami po całej Europie.
Najdłużej w Dusseldorfie- Deutsche Oper am Rhein.
W  1973 r. Bogna Sokorska wraz z operą berlińską wystąpiła w Teatrze  Wielkim w Warszawie  w przedstawieniu Ariadna na Naksos w partii  Zerbinetty -zaśpiewała oszołamiająco arię trwającą 14 min.-publiczność  zgotowała jej wielkie owacje .!
Od 1976 r.odbyła liczne  koncerty na terenie całego kraju i rozpoczęła działalność pedagogiczną w  PSM II stopnia im.Fr.Chopina w Warszawie .a kilka lat później  w WSM we  Wrocławiu.
Bogna Sokorska w swoim repertuarze miała ponad 20  ról klasycznych oper od J.B.Pergolesiego ,W.A.Mozarta ,  K.Kurpińskiego,G.Verdiego,G.Donizettiego.G.Rossiniego,R.Straussa do ,B.Brittena,
operetki i musicale  a także rozległy repertuar pieśniarsko- koncertowy.
Czarowała  publiczność nie tylko pięknym ,mistrzowsko prowadzonym głosem,i  temperamentem scenicznym ,ale swoją skromnością ,urodą  i cudownym  kontaktem z publicznością .


Zmarła 10 maja 2002 r.

JERZY SOKORSKI - kompozytor, pianista, pedagog.

Urodził  się 3 maja 1916 r w Jałcie. Studia muzyczne w klasie fortepianu odbył w  WSM im. Fryderyka Chopina w Warszawie w klasie Olgi Liwickiej  ( 1934-1935 r ),
 a następnie u prof.Jerzego Żurawlewa (1935 -1939).
Jednocześnie  studiował kompozycję pod kierunkiem Adama Wieniawskiego i Bolesława  Woytowicza.
W okresie II wojny światowej pracował jako  nauczyciel gry na fortepianie oraz przedmiotów teoretycznych w WSM  im.Fr.Chopina w Warszawie, która działała konspiracyjnie ,a po Powstaniu Warszawskim w Piastowie w rodzinnym domu Sokorskich. W 1949 r Jerzy Sokorski otrzymał stypendium muzyczne UNESCO i wyjechał na studia muzyczne do Francji, Włoch i Belgii.
Podczas pobytu w Paryżu doskonalił swoje umiejętności z zakresu kompozycji u Nadii 
Boulanger, a także był słuchaczem wykładów prowadzonych przez Arthura Honeggera i Oliviera Messiana.
W 1956 r. kontynuował studia kompozytorskie pod kierunkiem Nadii Boulanger - znakomitej kompozytorki, dyrygentki i pedagoga.

Jerzy Sokorski rozpoczął działalność koncertową w 1945r. Przez  wiele lat był solistą - kameralistą 
i akompaniatorem Estrady Kameralnej Filharmonii Narodowej w ramach której wziął udział w ponad tysiąc koncertów umuzykalniających odbywających się w szkołach, instytucjach  kulturalnych i uzdrowiskach.
Partnerował instrumentalistom i  śpiewakom m.in. żonie- znakomitej śpiewaczce operowej Bognie Sokorskiej i  Ryszardowi Gruszczyńskiemu. Brał udział w prawykonaniach pieśni wielu  współczesnych kompozytorów polskich m.in. Karola Szymanowskiego, Witolda Lutosławskiego, Stefana Kisielewskiego, Jerzego Lefelda, Kazimierza  Wiłkomirskiego oraz swoich własnych kompozycji.


W roli kameralisty odbył tournees koncertowe po Niemczech, Francji, Belgii, Wielkiej Brytanii, Kanadzie i Stanach Zjednoczonych.
Dokonał nagrań archiwalnych dla Polskiego Radia i TVP oraz niemieckich i francuskich stacji telewizyjnych.
Wychowany pod okiem ojca - filologa, był niezwykle wrażliwy na piękno słowa i bogactwo przekazu poetyckiego.
Napisał  ponad 200 pieśni do tekstów najwybitniejszych polskich i zagranicznych  poetów - m.in. Leopolda Staffa,Juliana Tuwima, Władysława Broniewskiego, Bolesława Leśmiana, Haliny Poświatowskiej, Marii  Pawlikowskiej- Jasnorzewskiej,
Juliusza Słowackiego, Cypriana Kamila Norwida, Czesława Miłosza, Krzysztofa, Kamila Baczyńskiego, Wisławy Szymborskiej, Antoniego Słonimskiego oraz wiele kompozycji instrumentalnych, koncerty, kantaty, opery.
 W 1997 r został HONOROWYM OBYWATELEM MIASTA PIASTOWA.
Zmarł 28 grudnia 2005 r.w Piastowie.

  Spis kompozycji Jerzego Sokorskiego :


- Fantazja na obój i fortepian - 1936 r
- Inwencja na trio smyczkowe  - 1936 r.
- Sonatina na flet i altówkę - 1936 r.
- Gawot na fortepian - 1936 r.
- Akacje - pieśń na głos i fortepian ( sł . J.Tuwim )  - 1936 r 
- Nie mów dziecinie - pieśń na głos i fortepian-(sł.S.Młodożeńca ) 
  druga wersja - na głos i orkiestrę - 1936 r.
- Fuga na kwartet smyczkowy i kwartet instrumentów dętych - 1937 r.
- Przyjście - pieśń na głos i fortepian ( sł.L.Staff ) - 1938 r.
- A jeżeli - pieśń na głos i fortepian   ( sł.J.Tuwim ) - 1938 r.
- Ananke - pieśń na głos i fortepian ( sł.T.Miciński ) - 1938 r 
- Dialog I - pieśń z fortepianem ( Sł.J.Tuwim ) - 1938 r.
   II wersja z orkiestrą symfoniczną 
-Fortepian Chopina - kantata na 4 głosy żeńskie, kwartet smyczkowy i harfę          do słów C.K.Norwida - 1938 r.
- Na cmentarzu Pere Lachaise - pieśń do słów Wł.Broniewskiego - 1938 r.
- Wiązanka kwiatów - pieśń na głos i fortepian ( sł.Wł.Broniewski) - 1938 r.
- Dwa wiatry - pieśń na głos i fortepian ( sł.J.Tuwim ) - 1939 r 
- Zimny wiatr - pieśń na głos i fortepian ( sł.J.Iwaszkiewicz ) - 1939 r 
- To tylko liście - piesń na głos i fortepian ( sł.Rabindrath Tagore) - 1939 r.
- Zachód - pieśń na głos i fortepian  ( sł.Wł.Broniewski ) - 1939 r.
- Maj 1939 r - pieśń na głos i fortepian  ( sł.A.Słonimski ) -  1940 r.
- koncert fortepianowy - fortepian solo i orkiestra symfoniczna - 1941 r.
- Łąka - kantata na chór męski do słów B.Leśmiana - 1941 r.
- Hymn o zachodzie słońca - Pieśń do słów J.Słowackiego - 1942 r.
- Tęsknota - pieśń na głos i fortepian ( sł.L.Staff ) - 1942 r.
-Wśród georginii pieśń na głos i fortepian ( sł.B.Leśmian ) - 1942 r.
- Do Przyjaciół - poetów pieśń na 
głos i fortepian ( sł.Wł.Broniewski)- 1942 r.
- Biała panienka - pieśń na głos i fortepian ( K.Balmont ) - 1943 r.
- Trio fortepianowe - 1944 r.
- Trzy pieśni do słów Paula Verlaine'a - 1944 r.
- Źaglowiec - pieśń na głos i fortepian( sł. M. Lermontow ) - 1944 r.
- Kołysanka - pieśń na głos i fortepian ( sł. Anatol Stern) - 1945 r.
- Łódź - pieśń na głos i fortepian ( sł.Wł.Broniewski ) - 1945 r 
- Do syna - pieśń na głos i fortepian ( sł.Zb.Bieńkowski. ) - 1945 r.
- O moja mamusia - pieśń do słów ludowych - 1945 r.
- Czarcia huśtawka - pieśń na głos i fortepian ( sł. J. Tuwim) - 1945 r.
- Żołnierz polski - pieśń na głos i fortepian ( sł.Wł.Broniewski ) - 1945 r.
- Kolęda warszawska - pieśń do słów St. Balińskiego - 1945 r.
- Co mi tam troski - pieśń na głos i fortepian (sł.Wł.Broniewski) - 1946 r.
- Grenada - pieśń do słów Michaiła Swietłowa - 1946 r.
- Wyżej niż dębu liść - na chór męski do słów T.Kubiaka - 1947 r.
- Gdybym ci ja miała - pieśń na głos i fortepian ( sł.T.Kubiak) - 1948 r.
- Bzy i róże - kantata na sopran, 
chór męski i orkiestrę (sł.Luis Aragon) 1949 r.
- W Hiszpanii -pieśń na głos i fortepian ( sł.Paul.Eluard) - 1949 r.
 - Piosnka Zosi - pieśń na głos i fortepian ( sł.J.Słowacki ) - 1950 r.
- Opera MARYNA - 1956 r.                                                                           
- Opowieść o niemalże końcu świata - opera radiowa - 1959 r.
- Mały kwintet na klarnet,dwoje skrzypiec ,altówkę i wiolonczelę - 1963 r.
- Noce królewskie - opera - 1965 r.
- Kantoj - pieśni na głos i fortepian  do słów Julii Pióro - 1970 r. .
- Koncert na głos i orkiestrę - 1971 r 
-Pieśni nad pieśniami - oratorium - 1985 r.
-Kwartet smyczkowy - 1987 r.
- Pieśni solowe do słów Haliny Poświatowskiej - 1989 r.
- Kwintet koncertujący na dwoje skrzypiec,altówkę,
wiolonczelę i kontrabas   - 1992 r.
-Wieczorny wiersz  na głos i fortepian ( sł.J.Tuwim ) - 1997 r.
- Źródło - na głos i fortepian  ( sł.J.Tuwim ) - 1997 r.
- Tryptyk pionowy - na głos i fortepian do słów Mirona Białoszewskiego - 2001 r.
- Deutsche Lieder - na głos i fortepian do słów poetów niemieckich - 2001 r.