,, Jest ona porywającym sopranem kolorturowym,największym od czasów Lily Pons ,Grace Moore i Jeanette Mac Donald. W moim odczuciu jest lepszą śpiewaczką niż Maria Callas. Jej głos ,pozbawiony napięcia i wysiłku, pełen jest melodyjności. A kiedy śpiewa - jest nieziemsko piękna" - pisał o Bognie Sokorskiej angielski krytyk muzyczny Ker Robertson. Bogna Sokorska urodziła się 6 kwietnia 1927 roku w Warszawie - córka Janiny Kaczmarskiej z domu Strejlau i Bolesława Kaczmarskiego. Miała kształcić się na krawcową, ale od najmłodszych lat kochała śpiew i teatr. Prezentując często swoje umiejętności na rodzinnych spotkaniach, wprawiając w zachwyt słuchaczy. Pierwszym pedagogiem wokalnym była śpiewaczka Maria Dobrowolska-Gruszczyńska, a po powrocie do kraju słynnej Ady Sari - w 1948 r. Bogna Sokorska uczyła się u niej śpiewu i doskonaliła mistrzowską technikę koloraturową. W 1948 r. rozpoczęła pierwszą pracę zawodową w chórze Polskiego Radia pod dyrekcją Jerzego Kołaczkowskiego. Po czterech latach pracy w chórze występowała przez pół roku w Teatrze Satyryków Jurandota jako Monika Poleska. W sezonie 1953-1954 współpracowała z Teatrem Wojska Polskiego a po dyplomie w kwietniu 1955 r. została zaangażowana do Opery Objazdowej kierowanej przez Bolesława Jankowskiego. 10 października 1955 r. zadebiutowała w Przemyślu w premierowym przedstawieniu opery Rigoletto G.Verdiego w partii Gildy. Rok później, bez próby orkiestrowej wystąpiła jako Konstancja w przedstawieniu operowym W.A.Mozarta - Uprowadzenie z Seraju. W 1958 r. zaśpiewała pierwszy raz w Warszawie na scenie operowej przy ul.Puławskiej z Operą Objazdową w premierowym przedstawieniu Cyrulika Sewilskiego -G.Rossiniego w partii Rozyny w reżyserii Jana Kulmy. To był punkt zwrotny w karierze Bogny Sokorskiej... Słynny krytyk muzyczny Jerzy Waldorff napisał - ,,Mądrzy impresariowie filmowi powinni biec do niej na wyścigi z kontraktami, aby uczynić z niej gwiazdę muzycznych komedii filmowych - to nowy SŁOWIK WARSZAWY " Za namową Barbary Bitnerówny Bogna Sokorska przerwała pracę w Operze Objazdowej i przyłączyła się do grupy koncertowej "Bitnerówna" - Gruca i pod koniec roku wyjechała z nimi na tournee po Czechosłowacji i Anglii. Na Wyspach brytyjskich osiągnęła wielki sukces, wzbudzając zachwyt publiczności i krytyków muzycznych. Otrzymała propozycje wieloletnich kontraktów, zgodziła się zostać w Anglii na pół roku dając wiele koncertów estradowych, występy w telewizji i radio BBC, dokonała nagrania płyty angielskiej dla wytwórni Top Rank International,
a także próbne nagrania i zdjęcia do filmu dla Metro- Goldwyn- Meyer, Podczas pobytu w Anglii nie mając kontaktu z Adą Sarii ,poprosiła o opiekę wokalną prof.Dorothy Robson z królewskiej Akademii Muzycznej. Bogna Sokorska odrzuciła wieloletni kontrakt śpiewającej aktorki i wróciła do Polski stęskniona za rodziną i polską publicznością w czerwcu 1959 r. Nastąpiło wielkie rozczarowanie - pełna nadziei na współracę z teatrami operowymi ,spotkała się z brakiem zainteresowania rodzimych instytucji artystycznych.Jedynie koncerty estradowe z słynnym tenorem Toto Scipa zaznaczyły jej obecność w Polsce. Opera Bałtycka zaprosiła Bognę Sokorską tylko raz do zaśpiewania partii Rozyny w Cyruliku Sewilskim G.Rossiniego . Pod koniec 1959 r. artystka przyjęła propozycję Stanleya Barryego na występy do Francji. i w listopadzie wyjechała do Paryża. Po koncertach w paryskim Theatre des Champs - Elysees - znakomicie ocenianych przez publiczność i krytyków - olśniła swoim głosem na festiwalu Vichy w partii Lakme - L.Delibes,a.w Grand Theatre du Casino - mówiono o niej - cudowna Lakme. W sierpniu w 1960 r. na Międzynarodowym Festiwalu Muzyki i Tańca w Ostendzie m.in. u boku Mario Del Monaco ,recenzent pisma La libre Belgique-napisał o Bognie Sokorskiej,że była odkryciem Festiwalu. W 1961 r.artystka wróciła do Polski angażując się do Opery Warszawskiej.Zaśpiewała partię Noriny w przedstawieniu operowym Don Pasquale -G.Donizettiego ,a w rok później w partii Olimpii w operze Opowieści Hoffmanna -J.Offennbacha.- 7 czerwca 1962 r. Bogna Sokorska oficjalnie była solistką Opery Warszawskiej,a od 1965-1971 r. Teatru Wielkiego.Po sezonie 1964-1965 nie otrzymała żadnej propozycji występów w Operze stołecznej.a po otwarciu Teatru Wielkiego nie wystąpiła jako solistka tej opery. Drugą połowę lat sześćdziesiątych aż do czerwca 1973 r artystka spędziła na kontraktach w teatrach operowych obu państw niemieckich ,jeżdżąc z występami po całej Europie. Najdłużej w Dusseldorfie- Deutsche Oper am Rhein. W 1973 r. Bogna Sokorska wraz z operą berlińską wystąpiła w Teatrze Wielkim w Warszawie w przedstawieniu Ariadna na Naksos w partii Zerbinetty -zaśpiewała oszołamiająco arię trwającą 14 min.-publiczność zgotowała jej wielkie owacje .! Od 1976 r.odbyła liczne koncerty na terenie całego kraju i rozpoczęła działalność pedagogiczną w PSM II stopnia im.Fr.Chopina w Warszawie .a kilka lat później w WSM we Wrocławiu. Bogna Sokorska w swoim repertuarze miała ponad 20 ról klasycznych oper od J.B.Pergolesiego ,W.A.Mozarta , K.Kurpińskiego,G.Verdiego,G.Donizettiego.G.Rossiniego,R.Straussa do ,B.Brittena, operetki i musicale a także rozległy repertuar pieśniarsko- koncertowy. Czarowała publiczność nie tylko pięknym ,mistrzowsko prowadzonym głosem,i temperamentem scenicznym ,ale swoją skromnością ,urodą i cudownym kontaktem z publicznością . Zmarła 10 maja 2002 r.
JERZY SOKORSKI - kompozytor, pianista, pedagog.
Urodził się 3 maja 1916 r w Jałcie. Studia muzyczne w klasie fortepianu odbył w WSM im. Fryderyka Chopina w Warszawie w klasie Olgi Liwickiej ( 1934-1935 r ), a następnie u prof.Jerzego Żurawlewa (1935 -1939). Jednocześnie studiował kompozycję pod kierunkiem Adama Wieniawskiego i Bolesława Woytowicza. W okresie II wojny światowej pracował jako nauczyciel gry na fortepianie oraz przedmiotów teoretycznych w WSM im.Fr.Chopina w Warszawie, która działała konspiracyjnie ,a po Powstaniu Warszawskim w Piastowie w rodzinnym domu Sokorskich. W 1949 r Jerzy Sokorski otrzymał stypendium muzyczne UNESCO i wyjechał na studia muzyczne do Francji, Włoch i Belgii. Podczas pobytu w Paryżu doskonalił swoje umiejętności z zakresu kompozycji u Nadii Boulanger, a także był słuchaczem wykładów prowadzonych przez Arthura Honeggera i Oliviera Messiana. W 1956 r. kontynuował studia kompozytorskie pod kierunkiem Nadii Boulanger - znakomitej kompozytorki, dyrygentki i pedagoga. Jerzy Sokorski rozpoczął działalność koncertową w 1945r. Przez wiele lat był solistą - kameralistą i akompaniatorem Estrady Kameralnej Filharmonii Narodowej w ramach której wziął udział w ponad tysiąc koncertów umuzykalniających odbywających się w szkołach, instytucjach kulturalnych i uzdrowiskach. Partnerował instrumentalistom i śpiewakom m.in. żonie- znakomitej śpiewaczce operowej Bognie Sokorskiej i Ryszardowi Gruszczyńskiemu. Brał udział w prawykonaniach pieśni wielu współczesnych kompozytorów polskich m.in. Karola Szymanowskiego, Witolda Lutosławskiego, Stefana Kisielewskiego, Jerzego Lefelda, Kazimierza Wiłkomirskiego oraz swoich własnych kompozycji. W roli kameralisty odbył tournees koncertowe po Niemczech, Francji, Belgii, Wielkiej Brytanii, Kanadzie i Stanach Zjednoczonych. Dokonał nagrań archiwalnych dla Polskiego Radia i TVP oraz niemieckich i francuskich stacji telewizyjnych. Wychowany pod okiem ojca - filologa, był niezwykle wrażliwy na piękno słowa i bogactwo przekazu poetyckiego. Napisał ponad 200 pieśni do tekstów najwybitniejszych polskich i zagranicznych poetów - m.in. Leopolda Staffa,Juliana Tuwima, Władysława Broniewskiego, Bolesława Leśmiana, Haliny Poświatowskiej, Marii Pawlikowskiej- Jasnorzewskiej, Juliusza Słowackiego, Cypriana Kamila Norwida, Czesława Miłosza, Krzysztofa, Kamila Baczyńskiego, Wisławy Szymborskiej, Antoniego Słonimskiego oraz wiele kompozycji instrumentalnych, koncerty, kantaty, opery. W 1997 r został HONOROWYM OBYWATELEM MIASTA PIASTOWA. Zmarł 28 grudnia 2005 r.w Piastowie.
Spis kompozycji Jerzego Sokorskiego : - Fantazja na obój i fortepian - 1936 r - Inwencja na trio smyczkowe - 1936 r. - Sonatina na flet i altówkę - 1936 r. - Gawot na fortepian - 1936 r. - Akacje - pieśń na głos i fortepian ( sł . J.Tuwim ) - 1936 r - Nie mów dziecinie - pieśń na głos i fortepian-(sł.S.Młodożeńca ) druga wersja - na głos i orkiestrę - 1936 r. - Fuga na kwartet smyczkowy i kwartet instrumentów dętych - 1937 r. - Przyjście - pieśń na głos i fortepian ( sł.L.Staff ) - 1938 r. - A jeżeli - pieśń na głos i fortepian ( sł.J.Tuwim ) - 1938 r. - Ananke - pieśń na głos i fortepian ( sł.T.Miciński ) - 1938 r - Dialog I - pieśń z fortepianem ( Sł.J.Tuwim ) - 1938 r. II wersja z orkiestrą symfoniczną -Fortepian Chopina - kantata na 4 głosy żeńskie, kwartet smyczkowy i harfę do słów C.K.Norwida - 1938 r. - Na cmentarzu Pere Lachaise - pieśń do słów Wł.Broniewskiego - 1938 r. - Wiązanka kwiatów - pieśń na głos i fortepian ( sł.Wł.Broniewski) - 1938 r. - Dwa wiatry - pieśń na głos i fortepian ( sł.J.Tuwim ) - 1939 r - Zimny wiatr - pieśń na głos i fortepian ( sł.J.Iwaszkiewicz ) - 1939 r - To tylko liście - piesń na głos i fortepian ( sł.Rabindrath Tagore) - 1939 r. - Zachód - pieśń na głos i fortepian ( sł.Wł.Broniewski ) - 1939 r. - Maj 1939 r - pieśń na głos i fortepian ( sł.A.Słonimski ) - 1940 r. - koncert fortepianowy - fortepian solo i orkiestra symfoniczna - 1941 r. - Łąka - kantata na chór męski do słów B.Leśmiana - 1941 r. - Hymn o zachodzie słońca - Pieśń do słów J.Słowackiego - 1942 r. - Tęsknota - pieśń na głos i fortepian ( sł.L.Staff ) - 1942 r. -Wśród georginii pieśń na głos i fortepian ( sł.B.Leśmian ) - 1942 r. - Do Przyjaciół - poetów pieśń na głos i fortepian ( sł.Wł.Broniewski)- 1942 r. - Biała panienka - pieśń na głos i fortepian ( K.Balmont ) - 1943 r. - Trio fortepianowe - 1944 r. - Trzy pieśni do słów Paula Verlaine'a - 1944 r. - Źaglowiec - pieśń na głos i fortepian( sł. M. Lermontow ) - 1944 r. - Kołysanka - pieśń na głos i fortepian ( sł. Anatol Stern) - 1945 r. - Łódź - pieśń na głos i fortepian ( sł.Wł.Broniewski ) - 1945 r - Do syna - pieśń na głos i fortepian ( sł.Zb.Bieńkowski. ) - 1945 r. - O moja mamusia - pieśń do słów ludowych - 1945 r. - Czarcia huśtawka - pieśń na głos i fortepian ( sł. J. Tuwim) - 1945 r. - Żołnierz polski - pieśń na głos i fortepian ( sł.Wł.Broniewski ) - 1945 r. - Kolęda warszawska - pieśń do słów St. Balińskiego - 1945 r. - Co mi tam troski - pieśń na głos i fortepian (sł.Wł.Broniewski) - 1946 r. - Grenada - pieśń do słów Michaiła Swietłowa - 1946 r. - Wyżej niż dębu liść - na chór męski do słów T.Kubiaka - 1947 r. - Gdybym ci ja miała - pieśń na głos i fortepian ( sł.T.Kubiak) - 1948 r. - Bzy i róże - kantata na sopran, chór męski i orkiestrę (sł.Luis Aragon) 1949 r. - W Hiszpanii -pieśń na głos i fortepian ( sł.Paul.Eluard) - 1949 r. - Piosnka Zosi - pieśń na głos i fortepian ( sł.J.Słowacki ) - 1950 r. - Opera MARYNA - 1956 r. - Opowieść o niemalże końcu świata - opera radiowa - 1959 r. - Mały kwintet na klarnet,dwoje skrzypiec ,altówkę i wiolonczelę - 1963 r. - Noce królewskie - opera - 1965 r. - Kantoj - pieśni na głos i fortepian do słów Julii Pióro - 1970 r. . - Koncert na głos i orkiestrę - 1971 r -Pieśni nad pieśniami - oratorium - 1985 r. -Kwartet smyczkowy - 1987 r. - Pieśni solowe do słów Haliny Poświatowskiej - 1989 r. - Kwintet koncertujący na dwoje skrzypiec,altówkę, wiolonczelę i kontrabas - 1992 r. -Wieczorny wiersz na głos i fortepian ( sł.J.Tuwim ) - 1997 r. - Źródło - na głos i fortepian ( sł.J.Tuwim ) - 1997 r. - Tryptyk pionowy - na głos i fortepian do słów Mirona Białoszewskiego - 2001 r. - Deutsche Lieder - na głos i fortepian do słów poetów niemieckich - 2001 r.